Definiciones
sustantivo
masculino
- Estación del año que sucede al verano y antecede al invierno.
▸ antónimos: primavera - Por extensión, cualquier período de decadencia o que sucede a la plenitud.
otoño
| aimara | caratacu |
| albanés | vjeshtë |
| alemán | Herbst |
| árabe | خريف |
| asturiano | seronda, tardíu |
| bretón | diskar-amzer, diskaramzer |
| búlgaro | есен |
| catalán | tardor |
| checo | podzim |
| chino | 秋天 |
| coreano | 가을 |
| danés | efterår |
| eslovaco | jeseň |
| esloveno | jesen |
| esperanto | aŭtuno |
| estonio | sügis |
| euskera | udazken |
| feroés | heyst |
| finés | syksy |
| francés | automne |
| friulano | sierade, autun |
| galés | hydref |
| gallego | outono |
| hawaiano | hāʻule lau |
| húngaro | ősz |
| inglés | autumn, fall |
| italiano | autunno |
| ladino | otonyo |
| luxemburgués | Hierscht |
| maltés | ħarifa |
| mapuche | rvmv |
| neerlandés | herfst |
| portugués | outono |
| rumano | toamnă |
| ruso | осень |
| sardo | atònzu |
| somalí | dayr |
| sueco | höst, c |
| vietnamita | mùa thu, thu |
| volapük | fluküp |
| yoruba | àkókò ìkórè, ìgbà ogbò |