Definiciones
sustantivo
masculino
- Conjunto de huesos ubicados en la cabeza del animal y que contienen y protegen al encéfalo.
- también como sustantivo (m) Persona que es o se reputa muy inteligente.
cráneo
| afrikáans | skedel |
| albanés | kafkë |
| alemán | Schädel |
| árabe | جمجمة |
| aragonés | crapazín, cranio |
| arameo | ܩܪܩܦܬܐ |
| asturiano | craniu |
| azerbaiyano | kəllə |
| bosnio | lobanja |
| bretón | klopenn |
| búlgaro | череп |
| catalán | crani |
| checo | lebka |
| chino | 颅骨 |
| coreano | 머리뼈 |
| corso | chjeccula |
| croata | lubanja |
| danés | hovedskal, kranium |
| divehi | ބޮލުގެ ނާށިގަނޑު |
| eslovaco | lebka |
| esloveno | lobanja |
| esperanto | kranio |
| estonio | kolju |
| euskera | burezur, garezur, buru-hezur |
| feroés | skøltur |
| filipino | bungo |
| finés | kallo, pääkallo |
| francés | crâne |
| frisón occidental | plasse |
| galés | penglog |
| gallego | cranio |
| hebreo | גולגולת |
| hindi | खोपड़ी |
| húngaro | koponya |
| ido | kranio |
| indonesio | tengkorak |
| inglés | skull |
| interlingua | cranio |
| islandés | höfuðkúpa |
| italiano | teschio, cranio |
| japonés | 頭蓋骨 |
| komi | юр лы |
| kurdo | kilox |
| latín | calva |
| letón | galvaskauss |
| lingala | ebɛbɛlɛ |
| lituano | galvos griaučiai |
| mongol | гавлын яс |
| neerlandés | schedel |
| noruego bokmal | skalle |
| occitano | clèsc |
| osético | сæргæхц |
| pangasinán | lapislapis |
| persa | جمجمه |
| polaco | czaszka |
| portugués | crânio, caveira |
| rumano | craniu |
| ruso | череп |
| serbio | lubanja |
| serbio | лобања |
| siciliano | crozza, cucuzzuni |
| sueco | hjässa, huvudskål, skalle, kranium |
| sundanés | tangkorak |
| tailandés | กะโหลกศีรษะ |
| telugu | కపాలం |
| turco | kafatası |
| ucraniano | череп |
| uigur | باش سۆڭىكى |
| volapük | kran |