Definiciones
sustantivo
masculino
- Violento torbellino de aire en forma de cono invertido, que girar sobre sí mismo y se extiende desde las nube hasta la superficie terrestre.
tornado
| afrikáans | tornado |
| albanés | tornadoja |
| alemán | Tornado |
| árabe | اعصار |
| aragonés | tornado |
| azerbaiyano | tornado |
| bajo alemán | wervelstörm |
| bengalí | টর্নেডো |
| bielorruso | тарнада |
| birmano | လေဆင်နှာမောင်း |
| bosnio | tornado |
| búlgaro | торнадо |
| canarés | ತುಫಾನು |
| cantonés | 龍捲風 |
| catalán | tornado |
| checo | tornádo |
| cheroqui | ᎤᏃᎴ |
| chino | 龍捲風, 龙卷风 |
| chino | 龍捲風 |
| chino min nan | kńg-lê-á-hong |
| coreano | 폭풍 |
| criollo haitiano | tònad |
| croata | tornado |
| danés | tornado, c |
| eslovaco | tornádo |
| esloveno | tornado |
| esperanto | tornado |
| euskera | tornado |
| filipino | buhawi |
| finés | tornado |
| francés | tornade |
| gaélico escocés | cuairt-ghaoth |
| galés | gyrwynt |
| gallego | tornado |
| georgiano | გრიალი |
| griego | ανεμοστρόβιλος |
| hebreo | טורנדו |
| hindi | तूफान |
| húngaro | tornádó |
| indonesio | tornado |
| inglés | tornado |
| inuktitut | ᐅᓚᔪᔭᖅ |
| islandés | skýstrokkur |
| italiano | ciclone, tornado |
| japonés | 竜巻 |
| kazajo | торнадо |
| kurdo | bablîsok |
| letón | virpuļviesulis |
| lituano | viesulas, tornadas |
| luxemburgués | Tornado |
| macedonio | торнадо |
| malayalam | ടൊർണേഡോ |
| malayo | puting beliung |
| navajo | niyoltsoh |
| neerlandés | tornado |
| noruego bokmal | tornado |
| noruego nynorsk | tornado |
| oromo | tornado |
| persa | پیچند |
| polaco | tornado |
| portugués | ciclone, tornado |
| rumano | tornadă |
| ruso | смерч |
| serbio | tornado |
| serbio | торнадо |
| siciliano | turnatu |
| sotho septentrional | sedukaduka |
| suajili | tufani |
| sueco | tornado |
| tailandés | ทอร์นาโด |
| tamil | குழல் காற்று |
| tártaro de Crimea | şeytan toyu |
| turco | hortum |
| ucraniano | смерч |
| vietnamita | lốc xoáy |
| waray | buhawi |
| yidis | טארנאדא |